Na poplocanoj kaldrmi sjecanja
Stoji jedna mala sjenica
Okruzena proljetnim bojama
Nista se nije promijenilo
Dani mile poput sporih puzeva
Rekli su da ce jesenji vjetar
I snjezna mecava
Oduvati sjecanja
A ljetnja zega jarkh boja
Sprziti sjaj
I bolni okus sjecanja
Ali nista se promijenilo nije
Sjecanja uljuljkana
U djeciju kolijevku
Naviru
Ziva su
Postojana
Bas kao i sjenica
Koja je ukrala prve poljupce i uzdahe
Ciste i iskrene ljubavi
I proslost vratiti se nece
Putevi razisli su se
Vjecitim putnicima na kolodvoru zivota
Ali nas proganjaju posasti proslosti
Zamrzle su sadasnji tren
U sjenici raskosnog vrta
Cere se
Nazdravljaju
Zarobljenim snovima sjenice male
Bacajuci udicu da upecaju
Buducnost nasu
Da je ucine pokornim slugama svojim
